اصالتا بندری اصیل هستم پشت شهر ولی محله ی مسجد بلال بزرگ شدم
۸ ساله که بودم که دوستی به اسم یوسف با یک ارگ پلاستیکی کوچیک یک اهنگ بهم یاد داد یک اهنگ قدیمی جنوبی بندرعباسی به اسم (( عروس با تور بهاره )) که من کلی لذت بردم بار اولی که تونستم دست و پا شکسته بزنم خیلی برام لذت داشت
ولی من به دلیل شرایط مالی خانواده نمیتونستم یه ارگ واسه خودم بخرم گذشت بعد ۲ سال یه لوازم موسیقی بنام فرامز سر خیابون خونمون باز شد من خیلی ذوق داشتم که میتونستم از پشت شیشه کیبورد واقعی و وسایل موسیقی ببینم بعد از گذشت چند وقت از فرامرز فکری که صاحب مغازه بود که خودش در حال نواختن بود خواهش کردم که بذاره من یکم دست به ارگ واقعی بزنم که اونم با یه خنده گذاشت باورم نمیشد و من اون اهنگی که یوسف به من یاد داده بود رو زدم یجورایی یکم فراموش کردم که فرامرز بهم درستش رو گفت من از شدت خوشحالی واقعا بال در اورده بودم
و من ازش خواستم که میتونم باز بیام گفت اره و من همیشه بعد از مدرسه همیشه میرفتم مغازه سیم های مغازه رو مرتب میکردم مغازه رو آب و جارو میکردم که اینجوری تشکر کرده باشم از لطفش
و گذشت تا دوستم سیاوش خرمی فهمیدم کیبورد خریده و داره سر عروسی ها. مینوازه رفتم سمتش اخه رفیق بچگی من بود میرفتم پیشش تا ببینم چجوری مینوازه چون شرایط مالی خانواده جوری نبود که بتونیم ارگ بخریم از شدت علاقه ی زیاد به موسیقی تصمیم گرفتم به خوانندگی رو بیارم و هر روز پیش سیاوش بودم اون مینوازید و من میخوندم راستش من خوانندگی رو مدیون سیاوش هستم چون بیشتر از من از موسیقی میدونست و با خواننده های حرفه ای اجرا کرده بود خیلی تمرین و تکرار با من کرد از روی علاقه ای که من به موسیقی نشون میدادم با عشق و سخت گیری زیاد بهم یاد میداد و من مدیون زحتمت هاش هستم الان به صورت حرفه ای ۷ ساله میخونم.